Zaterdag is het voorziene vertrek… maar waarheen?

Met de aangekondigde Südstau is het misschien dé gelegenheid om naar de zuidkant te trekken? Dolomieten of het Sarntal boven Bolzano? Of Lienz in Ost-Tirol van waaruit we diverse opties hebben: Villgratental, Hohe Tauern, Lienzer en Sextener Dolomieten, Karnische Alpen…?

Een laatste blik op de kaarten doet de twijfel weer toeslaan: weliswaar veel sneeuw… maar met aan het einde een toenemende sneeuwgrens. Eerst sneeuw en dan onderaan veel regen? Wellicht toch niet zo’n best idee?

Dan toch maar naar de noordzijde? Voor zondag geven ze daar 30 à 35 cm met een sneeuwgrens op 800 à 900 meter.

Tuxer Alpen? Of eerst Kitzbüheler Alpen? Daar vinden we onder alle omstandigheden wel iets. En als het wat stabieler wordt, kunnen we nog naar de nabijgelegen Tuxer Alpen?

De beslissing valt:   drie dagen in de buurt van Kelchsau/Wildschönau en dan drie dagen naar de Wattener Lizum.

Onderweg naar Oostenrijk blijkt dat we last-minute de juiste beslissing hebben genomen. Miserie alom meer zuidelijk: Brenner volledig afgesloten, Felbertauern dicht, lawinegevaar 4…

In Hopfgarten verblijven we in een heel basic Frühstückpension. Kwestie van de studenten niet op kosten te jagen ;-). De gastvrouw blijkt niet geweldig vertrouwd te zijn met toerskiën en -skiërs. Op radio en T.V. gaat het constant over de problemen en gevaren aan de Brenner en in Ost-Tirol.  ’s Morgens heeft Frau Ursula dan ook de nodige twijfels en reserves bij onze plannen.

Als ze merkt dat ik de regio blijkbaar beter ken dan haar en vertel dat ik Skitourenführer ben bij de Duitse en Oostenrijkse Alpenvereniging is ze wat gerustgesteld.

Het lawinegevaar staat op een stevige drie. Resultaat van flinke sneeuwval in combinatie met behoorlijk wat wind. We starten dan ook vrij defensief met de tocht naar de Lodron. Onderaan veilig langs almen en door de bossen. Boven de boomgrens is m.i. met een uitgekiend spoor zefs de steilere topflank te doen.

Enkel de nevel kan op de brede koepel voor problemen zorgen. Ondanks het beperkte zicht botsen we recht op het topkruis. Het is een zondag maar we staan als eersten boven. Wat achter ons volgt  maakt dankbaar gebruik van ons spoorwerk.

De weergoden zijn ons voor de rest van de week gunstig gestemd: stralend weer en voldoende koud om de sneeuw lekker los te houden.

Maandag en dinsdag houden we twee stevige tochten; een kleine 1.500 hoogtemeters per dag. Met dergelijke omstandigheden mag je met minder niet tevreden zijn.

Eerst doen we een dubbeltje Schwaiberghorn: van Kelchsau naar de prachtige topgraat, vervolgens een mooi stuk afdalen richting Wildschonau, weer omhoog tot op de top en zo terug naar de parking.

In de laatste afdaling breekt een stuk van Rubens binding. Boos op hem ben ik niet. Ingewijden weten immers dat “de papa” ook alles kapot krijgt ;-). Trouwens… in de skibox van de auto ligt nog wel een paar.

Al telemarkend met één ski slaagt Ruben erin nog behoorlijk vlot beneden te geraken.

De driedaagse in de Kitzbüheler Alpen willen we in schoonheid afsluiten. We rijden via de Kurzer Grund tot aan Gasthof Wegscheid. Van hier kan je naar de Bambergerhütte; één van de weinige hutten in deze regio die open zijn in de winter.

De weg naar de hut is meestal goed gespoord. Idem wat de toppen en tochten vanuit de hut betreft. We hebben weinig zin om een ganse dag in een spoor te stappen. Via het Manzenkar loopt er een route rechtstreeks naar de Schafsiedel. Deze verkiezen we;  zoals verhoopt nog geen spoor.

De top geeft een prachtig zicht op het toerengebied rondom de Bambergerhütte. Enige nadeel van de hut: met 600 à 700 hoogtemeters zijn de tochten van hieruit relatief kort. Zelf prefereer ik daarom in de hoogwinter de tochten vanuit het dal te doen.

Tijdens onze klim bestuderen we diverse afdaalmogelijkheden. De Steilhang vanaf het derde bergmeer acht ik te gevaarlijk. Bij het sporen naar de top bemerken we een lawine die qua steilte en expositie gelijkaardig is aan deze directe afdaling. Wat ons betreft een overduidelijke STOP.

Vanaf het tweede bergmeer vinden we een alternatief dat in geen enkele topo of op geen enkele kaart staat ingetekend. Een schitterende afdaling in volledig onverspoord terrein is ons welverdiend cadeau. “Tijdens de klim altijd ogen openhouden !” Deze wijze les heeft ons al vaker het nodige skiplezier bezorgd.

Alles in de auto laden en op weg naar de Tuxer Alpen… wordt vervolgd ;-).