Deze keer kan ik jammer genoeg niemand motiveren om zijn of haar bevindingen aan de tekstverwerker toe te vertrouwen. Te bescheiden? Schrijfangst? Onderschatting van eigen talent?  Niet elke keer heb ik het geluk om een journalist onder de deelnemers te hebben. Jullie zullen het dus met mijn relaas moeten stellen.

Gaat de stage door?  Is dat daar te doen in Oostenrijk? Niet te gevaarlijk? Deze en andere vragen vallen in mijn mailbox enkele dagen voor vertrek.

Dagelijks volg ik de lawineberichtgeving op. De info hieruit plus een  blik op de weerkaarten  stemmen me eerder optimistisch.

Misschien nog een laatste telefonische check bij mijn Vorarlbergse maat Heli ? Als professioneel berggids en medewerker bij de LWD Vorarlberg is hij ideale man om mijn ideeën bij af te toetsen.

Onze verwachtingen matchen perfect. We menen dat het gevaar vrij snel zal evolueren van gevaarlijk (4) naar matig (2) en misschien zelfs gunstig (1).

De basisstage gaat door in het zuidelijkste deel van Vorarlberg. Als bij toeval heb ik geboekt bij een oude VBF-bekende; Daniël baat in Montafon  (St. Gallenkirch) al 17 jaar het Gasthof Vallüla uit. De volgende dagen worden de nodige herinneringen en verhalen opgerakeld.

Na een dagje verkennen met mijn lieve dochter ontmoet ik de deelnemers zondag in de late namiddag .

We doen buiten in de koude, om alvast te wennen, een grondige check van en een uitgebreide oefening met de LVS-toestellen. Zo kunnen we met een gerust geweten de volgende dag onmiddellijk starten. Ervaring leert me dat deelnemers de eerste dag staan te popelen om gelijk van wal te steken. En eerlijk gezegd , zo heb ook ik het graag.

Montafon biedt een mooi aanbod aan toeren voor zowel de beginner als de gevorderde toerskiër. Gargellen vormt een prima startplaats voor minsten een tiental tochten. Een beetje terug in de vallei – Schruns, Silbertal,…- zijn er mogelijkheden indien je beter wat meer onder de boomgrens blijft. En bij prima weer is de Silvretta the place to be. Het avontuurlijk busritje  door de tunnels richting Bielerhöhe is steeds een voltreffer voor wie hier voor het eerst komt.

Als stageleider tracht ik de eerste dag de groep wat te taxeren. Hoe zit het met de conditie? Wat zegt het skiniveau? Bezit iedereen de juiste spirit? In de aankondiging worden wel minimumeisen meegegeven maar deze exact omschrijven is niet altijd even makkelijk. Om deze aan de kant van de deelnemers juist in te schatten is wellicht ook niet even evident.

In functie van de weers- en lawine-omstandigheden kies ik een geschikte tocht uit. Zo’n eerste tocht vormt een soort ijkpunt voor de rest van de week. De trip mag dan ook niet té kort en té makkelijk zijn maar mag de deelnemers zeker niet tot de limiet pushen. Aan het einde van de eerste dag hoop ik zo ieders sterke en iets minder sterke punten te ontdekken.

Vanzelfsprekend dien je rekening te houden met de minst sterken in de groep. Maar ik vind dat  je ook  de anderen niet mag verwaarlozen. In ons onderwijssysteem worden de sterkeren (soms) aan hun lot overgelaten dat hoeft dan op een toerskistage niet nog eens te gebeuren ;-).

De juiste balans vinden – zodat iedereen maximaal aan zijn/haar trekken komt, zodat ieders verwachtingen zoveel mogelijk worden ingevuld – is vaak een moeilijke oefening. Dat dit dan soms wat gevloek of boze blikken  oplevert, neem ik er graag bij.  De rug is breed genoeg. Tenslotte ben ik hier niet voor een “mister populair”-verkiezing ;-).

Met ’s avonds een goed gesprek kan je sluimerende probleempjes oplossen. Zeker bij deelnemers met een in se goede inborst en instelling (waarvoor allen dank) komt alles meestal snel op z’n pootjes terecht.

Een tweede moeilijke oefening is het juiste evenwicht vinden tussen opleiding en  tocht- annex skiplezier. Zelf haat ik een te schoolse aanpak. De stageleider die uren vult met theorie en oefeningetjes is aan mij niet besteed. Al doende leert men… is ook bij het toerskiën een waarheid als een koe.

Het opleidingsgedeelte integreren in de tochten is én veel leuker én veel leerrijker. Stilstaan bij zaken onderweg (lawines, barsten, windtekens, driftsneeuw,…) zegt zoveel meer dan een pak theoretisch geleuter. Hiervoor is praktijkervaring vereist en niet zozeer boekenwijsheid. Tracht maar eens te leren voetballen, fietsen, zwemmen… aan de hand van een PowerPointpresentatie. Veel succes gewenst !

Hoewel het een opleidingsstage is, weet ik – over de jaren heen – dat het merendeel van de deelnemers gewoon een leuke week in de bergen wil: mooie beklimmingen, fijne afdalingen en een stuk(je) opleiding.

Bij een groep voel ik vrij snel aan wie je niet moet vervelen met té veel uitleg en wie je een plezier doet met wat extra informatie.

Ik mag enkel hopen dat ik ook deze keer beide evenwichtsoefeningen tot een goede einde heb gebracht?

Vrijwel de ganse week is de zon aan onze zijde. Door de soms bittere koude en het – op enkele uitzonderingen na – gebrek aan wind blijft de sneeuw lekker los. Heel vergevingsgezind terrein om de eerste bochten in diepsneeuw te maken.

Dag na dag maken we mooie tochten met nog mooiere afdalingen. Wow! “Yeah!”  “Fantastisch!” “Oh zo mooi!”  “Amai!“ “Ik heb nog nooit in dergelijke sneeuw geskied”… Dit is maar een bloemlezing van de uitspraken die dagelijks rond mijn hoofd vliegen. Of heb ik er andere gemist of gefilterd 😉 ?

Tweemaal trekken we naar  de Silvretta. Eén keer met start aan de Vermuntsee waar we via de Saarbrücknerhütte langs Seelücke en Seehornscharte stappen. Een tweede keer op de Bielerhöhe zelf waar we tot op de Hennekopf en later nog het Hohes Rad gaan.

Deze regio op de grens van Oostenrijk en Zwitserland, waar het hooggebergte begint, laat  bij Strahlungswetter steeds onvergetelijke indrukken na.

Onze andere tochten vertrekken vanuit Gargellen. Weliswaar driemaal dezelfde startplaats maar met drie verschillende valleien krijgen we drie verschillende avonturen: (1) Vergaldnertal met Vergaldner Schneeberg, (2) Grafier Joch, Madrissa Joch en Gandatal en tenslotte (3) langs en op Riedkopf en Rotspitze. Een zeer mooi resultaat voor een weekje op toerski’s.

Rest mij nog Annemie, Marijke, Chris, Tim en Geert te danken. Ook voor mij was het (weerom) een fijne week… en ik hoop dat iedereen ervan genoten heeft. De bemoedigende berichtjes die ik achteraf mocht ontvangen laten weinig ruimte tot twijfel. Thanks !

Meer foto’s op www.facebook.com/toerski.be

Peter